‘Het is een verrijking van de vereniging’
Bij AV Lionitas in Leeuwarden trainen dertien kinderen en zeven volwassenen op een runningframe. Trainer Kirsten Muller was een van de initiatiefnemers. “Ik vind het voor alle kinderen goed, met of zonder beperking, om te weten dat iedereen anders is.”
AV Lionitas vindt het belangrijk om een inclusieve vereniging te zijn, vertelt Kirsten. “De framerunners trainen hier tegelijk met de andere sporters. Ze maken dus kennis met elkaar. Als de junioren bezig zijn en er komt een framerunner langs dan wordt er geklapt of aangemoedigd. Ze delen wel eens een knuffel uit. En kinderen komen vaak even buurten en vragen over het frame: ‘Wat is dit eigenlijk? Waarom heb jij dit? En hoe kan je dan sturen?’ Als ze antwoord hebben dan gaan ze weer lekker verder trainen.”
De framerunners doen altijd mee aan wedstrijden en clubkampioenschappen van AV Lionitas. Tijdens kampioenschappen wordt bijvoorbeeld een inclusieve estafette georganiseerd en doen de framerunners mee met vortexwerpen. En binnenkort misschien ook met ‘verspringen’: “Door een aanloop te nemen en zo ver mogelijk uit te rollen.“ Echt gezamenlijk trainen zou Kirsten ook graag willen, “maar dat vraagt nog wat meer organisatie.”
Voor het trainen van de framerunners is differentiëren in de trainingen belangrijk: “Daar worden cursussen voor aangeboden. Die vind ik heel nuttig, eigenlijk zou iedere trainer die moeten volgen.” Verder is het handig om wat kennis te hebben over handicaps. “Zo kunnen kinderen met spasme vaak niet goed tegen kou, daarom trainen wij tijdens de winter binnen.” Als kinderoefentherapeut van beroep had Kirsten die kennis al, maar noodzakelijk is dat niet: ook ouders kunnen vertellen wat hun kind nodig heeft om mee te kunnen doen.
Deel uitmaken van de club
“Ik vind het mooi om kinderen met een beperking te laten sporten. Iedereen kan op zijn eigen manier meedoen. Als ik terugdenk aan al die kinderen die bij ons getraind hebben, daar zitten mooie verhalen bij. Zoals dat jongetje met een mooie krullenbol die roept: ‘papa, ik voelde de wind door mijn haren!’ Zo’n jongen zat altijd mee te kijken langs de kant en nu kan hij zelf snelheid maken. Dat zijn kippenvelmomenten.”
Kirsten zou het iedere club aanraden. “Het is een verrijking van de vereniging. Ik vind het voor alle kinderen goed, met of zonder beperking, om te weten dat iedereen anders is. Kinderen met een beperking zien er soms een beetje anders uit maar ze kunnen ook sporten, en met elkaar sporten is veel leuker dan alleen. Deel uitmaken van een vereniging is voor iedereen fijn; het gevoel dat je ergens bij hoort.”
En dat het liefst een leven lang, van jong tot oud. Daarom start Lionitas ook met een inclusief nijntje Beweegdiploma: een beweegprogramma voor de allerjongsten, dat hier ook toegankelijk wordt voor kinderen met een beperking. “Deze kinderen kunnen doorstromen naar een pupillengroep of framerunning groep en kunnen zo jarenlang meedoen. Bij de volwassen framerunning groep heb ik een vrouw van in de zeventig. Het is toch prachtig dat je op die leeftijd nog onderdeel kunt zijn van een vereniging!”
