Voor kinderen is ‘samen’ de normaalste zaak
Schaatstrainer Anouschka Kramer gaf les aan de eerste Frame Schaats-groep in Nederland. De kinderen waren enthousiast, en ook bij collega’s maakte de eerste huiver al snel plaats voor enthousiasme. “Ze kwamen al snel vragen: kan ik ook lesgeven aan een frameschaatser in mijn groep?”
In de winter van 2021 werd het Frame Schaatsen geïntroduceerd in Nederland. Anouschka gaf twee keer per week les aan een groepje kinderen met een motorische handicap, die dankzij het schaatsframe konden glijden en zwieren over het ijs. “In het begin was er wat huiver bij de collega’s op de ijsbaan. Zij vroegen bijvoorbeeld: Is het niet gevaarlijk? Waar moeten we de frames laten? Dan antwoordde ik: niet in problemen denken, maar gewoon doen.”
Haar frameschaatsgroep kreeg gescheiden les, maar schaatste wel tegelijk met andere kinderen op de baan. Tot ze besloot de volgende stap te zetten en de groepen te integreren. “Waar het kan, wil ik dat de frameschaatsers in reguliere groepen meedoen.” Ook nu was er weer wat huiver, maar die sloeg al snel om in enthousiasme. “Zodra je bezig bent met lessen, komen de andere trainers vragen: kan ik ook lesgeven aan een frameschaatser in mijn groep?”
Wat heb je nodig?
Het is belangrijk om het lesprogramma door te nemen en te kijken naar de individuele schaatsers, vertelt Anouschka. “Hoe kan iedereen meedoen? Is het poortje waar tussendoor geschaatst moet worden bijvoorbeeld breed genoeg neergezet op de krabbelbaan? Soms is er een extra assistent nodig voor diegene die met het frame schaatst. Zo was er een kind dat uit enthousiasme alle kanten op ging, dan heb je extra begeleider nodig.”
Ouders vragen nog wel eens waarom er geen aparte groep is voor de Frame Schaatsers. “Dan leggen we uit dat de kinderen leren van elkaar, ze werken samen. Veel beginners hebben juist ook steun aan het frame van een ander.” Voor de kinderen zelf was het samen schaatsen de normaalste zaak van de wereld. “Voor hen is het gewoon, totdat andere mensen er iets bijzonders van maken. Als wij als trainers er gewoon mee omgaan, geven we het goede voorbeeld.” En het leukste vindt Anouschka het als er vriendschappen ontstaan op de baan: “Dat vind ik heel mooi, als ze ook buiten de schaatsbaan contact met elkaar houden.”
