‘Ik zou dit elke vereniging aanraden’
Ilse Leeflang is trainer van de Frame Running-groep van atletiekvereniging Zuidwal. De groep bestaat uit kinderen met een motorische handicap die dankzij een runningframe, een soort driewielloopfiets, kunnen hardlopen. Dat heeft een prachtig effect op deze kinderen, de ouders én de andere sporters op de vereniging.
“Bij AV Zuidwal vinden we het belangrijk dat elk kind kan sporten, ook kinderen met een beperking. En dan graag bij een gewone vereniging, net als andere kinderen. Deze kinderen moeten vaak al zo veel ‘apart’ doen: de dagopvang, de Mytylschool, het zwemmen. Overal komen ze hetzelfde groepje kinderen tegen die ook allemaal een handicap hebben. Hun wereldje is daardoor klein. Op onze vereniging kunnen ze ook andere vriendjes maken, hun wereld vergroten.
We zagen Frame Running voor het eerst tijdens een clinic en waren meteen enthousiast. We begrepen dat we hiermee een nieuwe doelgroep konden bereiken; met een runningframe zouden ook kinderen met spasme of in een rolstoel bij ons kunnen sporten. We hebben toen eerst een paar frames geleend en ze daarna zelf aangeschaft.
Een sport om trotst op te zijn
Onze atleten zijn razend enthousiast. We hebben een aantal jongens met een beperkte beenfunctie en die kunnen nu weer rennen. Dat is natuurlijk geweldig. Hun zelfvertrouwen groeit enorm. Bij deze kinderen is het zelfvertrouwen vaak niet zo hoog. Nu hebben ze een sport waar ze trots op zijn. Ze voelen dat ze er mogen zijn. En ze ontmoeten sporters zonder handicap. Ze trainen tegelijk, en op wedstrijddagen zijn ze de hele dag op de atletiekbaan. Dan zijn er leuke contactmomenten, ze spelen samen, gewoon zoals kinderen horen te spelen. Bij ons is dat normaal. De kinderen weten: het maakt niet uit wie of wat je bent, we kunnen vriendjes zijn, ook als je bijvoorbeeld in een rolstoel zit.
Ik zou elke atletiekvereniging aanraden om dit te gaan doen. Het heeft zo’n mooi effect op de kinderen. En op de ouders trouwens ook. Sommige ouders kenden hun kind alleen in een rolstoel en nu zien ze hem of haar rennen, dat is heel emotioneel om te zien. Ik had een moeder die naast me stond te huilen. Dat is zo mooi om mee te maken. Het is een gemiste kans als je dit als atletiekvereniging niet aanbiedt.”
